Miazgowce- chrząszcze z rodziny miazgowcowatych (Lyctidae) o długości 2 – 5mm. Ciało ich jest wydłużone o równoległych bokach, spłaszczone oraz drobno owłosione. Miazgowce posiadają 11-członowe czułki z 2-członową buławką. Ich przedplecze jest prostokątne, niekiedy kwadratowe, często na powierzchni z podłużną bruzdą środkową lub jamkowatym wgłębieniem.  Natomiast larwy miazgowców mają ciało mięsiste, łukowato zgięte drobno owłosione z trzema parami nóg.

Miazgowce są jednymi z najgroźniejszych szkodników niszczących drewno i wyroby drewna. Są to jedne z kilku najgroźniejszych szkodników mogące niszczyć drewno przez szereg pokoleń, aż do całkowitego zniszczenia bielu (czyli najbardziej zewnętrznej części pnia drzewa). Główny problem tkwi w łatwym zadomowieniu się miazgowców we wszelkich zakładach przemysłu drzewnego (stolarnie, wytwórnie mebli, sklejki, okleiny itp.), jak i w pomieszczeniach mieszkalnych. Łatwemu przystosowaniu się miazgowców sprzyjają małe wymagania względem wilgotności. Miazgowce czynią bardzo poważne szkody w przechowywanym drewnie, meblach, boazerii a nawet w ramach obrazów. Ten sam kawałek drewna może być atakowany przez kolejne pokolenia szkodliwych miazgowców, aż do całkowitego zniszczenia wnętrza. Mogą zmienić zaatakowane drewno w pył.

Wśród Miazgowców wyróżniamy następujące gatunki:

Miazgowiec brunatny – Lyctus brunneus (Steph)
Miazgowiec omszony – Lyctus pubescens
Miazgowiec parkietowiec – Lyctus linearis (Goeze)
 

Najważniejszym szkodnikiem drewna wśród miazgowców jest miazgowiec brunatny, pospolity w Europie i Ameryce Północnej, gdzie atakuje wyroby z drzew liściastych.

Miazgowiec brunatny - Jest to kosmopolityczny gatunek miazgowca występujący w wielu miejscach na świecie a przede wszystkim w strefie o ciepłym i umiarkowanym klimacie, pochodzący prawdopodobnie z regionu indomalajskiego. Przede wszystkim żeruje on w drewnie liściastych gatunków tropikalnych, a oprócz tego niszczy biel dębu, jesionu, wiązu, orzecha    i kasztanowca. Samice miazgowca brunatnego są bardzo płodne. Samica może złożyć do 220 jaj. Jaja miazgowca brunatnego są długie, wysmukłe. Są składane w naczynia bieli. Po 8-12 dniach (rzadziej już po 3 dniach) wylęgają się z nich larwy i rozpoczynają tunelowanie warstwy zewnętrznej drewna. Larwy odżywiają się zawartością komórek drewna: skrobią, cukrami i białkami, które występują w drewnie w niewielkich ilościach.

Miazgowiec omszony - Występuje w środkowej i południowej części Europy, w Azji Mniejszej i na Kaukazie. Rzadko spotykany w Polsce. Miazgowiec omszony ma podobną biologię oraz wymagania życiowe do wyżej  opisanego gatunku, różni się jedynie tym, że lata w dzień. Chrząszcze są czarno-brunatne i mają długość ciała ok. 3-5 mm. Od poprzedniego gatunku odróżnia je wąska bruzda pośrodku przedplecza, kończąca się wyraźną jamką przy tylnym jego brzegu.

Miazgowiec parkietowiec - Gatunek ten szeroko rozpowszechniony w Europie, Afryce Północnej, wielu częściach Azji oraz Ameryce Północnej. Najczęściej występujący w Polsce przedstawiciel rodziny miazgowcowatych. Żeruje w drewnie bielu gatunków liściatych, głównie pierścieniowo-naczyniowych, zarówno w surowcu, jak i drewnie przetartym oraz użytkowym. Gatunek ten podobnie jak dwa poprzednie w naturalnych warunkach roi się od maja do czerwca. Chrząszcze wykazują aktywność o zmroku. Jaja miazgowców są cienkie, wydłużone, o okrągłym przekroju poprzecznym i mają cienki wyrostek na jednym końcu. Składane są pojedynczo lub po kilka sztuk w przecięte naczynia drewna, na głębokości 2-5 mm. Jedna samica składa średnio  ok. 70 jaj. Okres składania  trwa ok. 1-2 tygodnie. Optymalną temperaturą do składania jaj, jest przedział  od +17 do +23 ^oC. Czas, po upływie którego wylęgają się z jaj larwy , zależy przede wszystkim od temperatury. Larwy po opuszczeniu jaj mają wysmukły kształt ciała. Typowy dla miazgowcowatych kształt drobnoowlosionego pędraka przybierają dopiero po pierwszym linieniu. Żerują w bielastej części drewna, wygryzając chodniki o okrągłym przekroju poprzecznym średnicy do ok. 1-1,8 mm. Otwory wylotowe miazgowców mogą być mylone   z otworami wylotowymi niektórych owadów, zwłaszcza kołatka domowego i wyschlika grzebykorożnego, które mogą zasiedlać podobny materiał. Mimo podobieństwa otworów wylotowych chrząszczy i żerowisk larw tych gatunków, chodniki miazgowców wypełnione  są ubitą niezbyt silnie mączką drzewną, bez wyraźnie ukształtowanych grudek odchodów,   co odróżnia je od kołatkowatych. Miazgowiec parkietowiec może wyrządzić bardzo dotkliwe szkody, niszcząc bielaste drewno dębowe, zwłaszcza stanowiące wystrój wnętrz (parkiety, boazerie, meble)oraz m.in. jesionowe. Niszczy również składowany okrągły i przetarty materiał. Zasiedla drewno bielu przez wiele pokoleń, aż do zupełnego zniszczenia tej części pnia. Zniszczenia spowodowane w budynkach przez ten gatunek spotyka się w Polsce znacznie rzadziej niż zniszczenia spowodowane przez kołatkowate.