Stukacz Świerkowiec - Chrząszcz o brunatnym ciele długości od 4 do 6 mm. Posiada jaśniejszą tarczkę i charakterystyczne przedplecze wyróżniające się zaokrąglonymi szczytami w przednich kątach. Jest jednym z najbardziej pospolitych kołatków w Polsce. Występuje także w całej Europie, na Syberii, w Afryce Południowej, Nowej Zelandii czy Ameryce Północnej. Atakuje martwe drzewa iglaste i nieokorowane drzewa leżące. Pojawia się nawet na łączeniu połaci dachowych.
Szkody powodowane przez tego owada przybierają dotkliwy charakter. Niszczy bowiem wszelkie wyroby wykonane z nieokorowanego drewna iglastego, na powierzchni których pozostały choćby znikome fragmenty kory. Bardzo często powoduje znaczące zniszczenia mebli i stolarki budowlanej, a także konstrukcje dachowe. Chrząszcze latają od połowy maja do końca lipca. Jednak największe nasilenie przypada na czerwiec.
Samicę przywabia odpowiednia zawartość cukru w drewnie. Po kopulacji, która trwa zaledwie kilka, kilkanaście godzin, samica rozpoczyna składanie jaj, umieszczając je pod odstające łuski kory. Jedna samica może złożyć ponad 30 jaj. Larwy lęgną się po 10, 14 dniach i od razu zaczynają żerować na pograniczu kory i drewna. Ich 9 milimetrowe ciało na bokach ósmego i dziewiątego pierścienia odwłoka pokrywają liczne chitynowe kolce.
Larwy początkowo niszczą tylko łyko i kambium, a następnie zaczynają drążyć siedmiocentymetrowe chodniki, których średnica dochodzi do 2 mm. Przy licznym opanowaniu drewna przez larwy stukacza, chodniki te zaczynają tworzyć swoisty, gęsty labirynt. Zaś na mniejszych gałęziach, do 1 cm średnicy ich chodniki przebiegają rdzeniem.Swoje żerowiska stukacz zapełnia mieszaniną mączki z kory i drewna oraz kałem. Cechą charakterystyczną tych żerowisk jest cienka jak papier warstwa drewna, która odgranicza je od zewnątrz.
Przepoczwarnienie larw następuje po upływie ok. ośmiu, dziewięciu miesięcy od ich wylęgu i przypada na kwiecień następnego roku kalendarzowego. Znajdujące się pod korą nieckowate zagłębienie w drewnie o wymiarach 7x3 mm, otoczone silnie zlepioną mieszaniną mączki z kory i drewna oraz kałem stanowi dla nich kolebkę. Zagłębia się w niej, poszerzony do średnicy ok. 3 mm (względem chodnika larwalnego ) na odcinku 7 mm, koniec chodnika drążony przez poczwarki.
Poczwarki w kolebkach przebywają przez okres ok. 2 tygodni, chrząszcze o kilka dni dłużej- do momentu stwardnienia osłon ciała i wybarwienia. Przy wydobywaniu się na zewnątrz, chrząszcze wygryzają w korze dodatkowe otwory wylotowe o średnicy 2mm.
Postacie doskonałe żyją na wolności ok. 30 dni. Niektóre postacie stukacza mogą mieć nawet dwuletnia generację.