autor artykułu: prof. dr hab. Stanisław Ignatowicz SGGW
Kołatek uparty jest bardzo pospolity w naszym kraju. Występuje w lesie, gdzie nie czyni szkód, ale częściej w budynkach, gdzie upodobał sobie martwe drewno drzew iglastych, stąd rzadko atakuje drewno liściastych.
Samice i samce pojawiają się od końca kwietnia i można je znaleźć do czerwca. Po kopulacji samica składa jaja na ściany starych żerowisk lub w szpary drewna zawilgoconego i już zagrzybionego. Wybiera elementy drewniane położone w dolnych częściach budynku takie jak legary, podłogi, drewniane elementy znajdujące się w piwnicach.
Z jaj wylęgają się larwy, które żerują i tworzą żerowiska podobne do kołatka domowego. Kołatek uparty wypełnia chodniki żerowiskowe mączką drzewną i spłaszczonymi grudkami odchodów. Szerokość chodników osiąga 3 mm.
Wyrośnięte larwy budują kolebkę poczwarkową o długości od 4 do 10 mm, którą prostopadle umieszcza do powierzchni drewna. Przepoczwarczenie następuje w lecie, ale chrząszcze opuszczają otwory wylotowe dopiero wiosną następnego roku.